Gerard reve was ook buiten de literaire wereld bijzonder goed zichtbaar. Hij raakte weleens in opspraak en gaf vaak aanleidingen tot publiekelijke debatten. Zo moest de auteur in 1966 (het jaar van zijn toetreding tot de rooms-katholieke Kerk) voor de rechtbank in Amsterdam verschijnen na een aanklacht wegens godslastering. Deze had betrekking op een passage in Nader tot U waarin Reve beschrijft hoe hij gemeenschap heeft met een als ezel geïncarneerde God. Hoewel zijn kwaliteiten altijd onomstreden zijn geweest, werd Gerard juist om zijn provocaties en themaiek geprezen en verguisd. 

Reve heeft al vroeg autobiografisch werk het licht doen zien, vaak gelardeerd met de nodige mystificatie. Ook zijn vele brievenboeken vertellen uiteraard veel over de schrijver zelf. Gerard Reve was niet iemand die zich graag op een plek vestigde, daarom zie je ook dat hij meerdere malen is verhuisd in zijn levensloop. 

De waardering in de literaire kritiek heeft golfbewegingen gekend, waarbij De avonden, Nader tot U, De taal der liefde, Oud en eenzaam, Moeder en zoon en het recentere Bezorgde ouders tot de hoogtepunten worden gerekend, evenals de brievenboeken Brieven aan Wimie 1959-1963 en Brieven aan Josine M. 1959-1975. Tot de dieptepunten worden onder andere de romans Een circusjongenen Wolf en het brievenboek Brieven aan Bernard S. gerekend.

Gerard heeft ook meerdere titels op zijn naam staan, in 1974 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau waarna in 1993, op zijn zeventigste verjaardag, een bevordering volgde tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Ter gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag werd tevens een tentoonstelling over zijn leven en werk samengesteld die gedurende drie jaar in Nederlandse bibliotheken te zien was. In 1998, op zijn vijfenzeventigste verjaardag, werd hij benoemd tot Commandeur in de orde van de Nederlandse Leeuw.